Bye Namibie, Hallo Nederland

Lieve allemaal,

En dan ben ik ineens al weer in Nederland. De tijd is echt voorbij gevlogen!! Afgelopen maandag ben ik rond 16.00 uur vertrokken uit Rehoboth. Samen gegeten nog met het Nederlandse gezin wat er nu nog als enige verblijft en daarna hebben ze mij naar het vliegveld gebracht. Ik was er rond 19.30 uur, ze noemden m'n naam al toen ik aan kwam lopen. Afscheid genomen en meteen door de douane, 20.00 uur boarden en om 20.30 uur de lucht in.
Prima vlucht gehad, en dinsdag om 08.00 uur was ik in Frankfurt, daarna nog paar uur met de trein en in Arnhem werd ik opgehaald door m'n ouders. En nu ben ik al weer een paar dagen in het koude Nederland. Het is erg wennen, maar toch gaat het ook wel snel. Ik hoop vooral dat de mooie dingen die ik geleerd heb kan vasthouden.

Het afscheid nemen van de Namibische mensen en kids was echt niet tof, maar ik wist dat het eraan kwam. Ik heb ze allemaal nog extra geknuffeld en beloofd dat ik zeker terug ga komen. Maar hoe, wat en wanneer, wie zal het zeggen.

De laatste weken opnieuw nog veel kunnen doen. Er is een keukentje gebouwd van blik voor de oma van het kinderdagverblijf. Zo kan zij veilig eten koken, zonder dat de kinderen zich kunnen branden aan de stoof.

Verder heel veel spullen gekocht voor de kinderdagverblijven en huiswerkklas. Verf, kleurpotloden, stiften, kleur-/werkboeken, eten en nog veel meer. Wat waren de kids en ook de juffen blij, zie foto’s! Dit heb ik ook mogen doen van het giftengeld.

Verder heb ik nog een vrouw getrakteerd op nieuwe outfits. Ze heeft 5 kinderen en werkt altijd heel hard, ze vraagt nooit om hulp, terwijl ik weet dat ze het heel zwaar heeft. Ze heeft geen man die ook geld geeft voor de kinderen, ze doet alles alleen en denkt nooit aan zichzelf. Als verrassing had ik haar meegenomen en ze was super blij! Ik heb ook nog een matras en boodschappen voor haar kunnen kopen. En een zaklamp op zonne-energie, want ze heeft geen stroom bij het huis. Dit zijn ze nu wel voor haar aan het regelen via het RKC.

Verder was het meisje wat glas at, waar ik eerder over vertelde, opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis voor onderzoek. Daar was ik erg blij mee, dat dit eindelijk was gelukt. Want elke keer als ze daar een afspraak had kwam ze niet opdagen. Afgelopen vrijdag ging ik haar opzoeken en was ze weer terug. Ze was helemaal nuchter en zag er heel goed uit. We waren blij om elkaar weer te zien. Maandag zou ze uitslag van het psychiatrisch ziekenhuis krijgen, maar in eerste instantie leek er alleen drankprobleem.

Helaas ging het dat weekend al mis met haar, ze had weer gedronken en was in elkaar geslagen. Dus voordat ik wegging wilde ik haar graag nog opzoeken en lag ze in het ziekenhuis. Fijn om haar nog te zien, maar ook confronterend, hoe moeilijk het is om van de drank af te blijven, en te kiezen voor een ander leven. Ik kan alleen voor haar bidden en aan haar denken.

De laatste 2 weken in Rehoboth was ik ook alleen op het centrum. M’n maatje Marleen was vertrokken en daardoor was ik de enige Nederlander nog op het centrum. Heel gek, maar ook wel goed om even alleen te zijn. Met Marleen nog de laatste ochtend heel vroeg een eind gelopen naar de Dam, gaaf om te doen, en mooi om afscheid te nemen. Gelukkig woont Marleen in Zwolle en inmiddels heb ik haar alweer een drukkie (knuffel) kunnen geven!

De een na laatste week dat ik in Namibië was waren de scholen dicht en een paar dagen van tevoren hoorde we dat het René kids centrum ook dichtging. Dus ik had ineens een weekje vrij. Erg fijn, maar ook wel jammer, want dat betekende ineens dat ik nog maar 1 week bij het centrum werkte voor ik vertrok.
In die week heb ik veel leuke dingen kunnen doen met kids en collega’s van het centrum en ook lekker voor mezelf. Zo ben ik met 10 Namibische kids wezen zwemmen bij de Dam. Sommigen van hen waren daar nog nooit geweest, ze hebben erg genoten en ik weer van hun blije koppies!

M'n afscheid bij het centrum was ook bijzonder. Er was potjie kos voor me gemaakt, dit gingen we met z'n allen eten. En speciaal voor mij was er een bastaard jurk gemaakt, die ik zelfs mee naar huis mocht nemen, heel bijzonder, maar denk niet dat jullie er me weer snel in zien haha.

En nu zit ik weer in mijn huisje met de kachel aan. Wennen, maar ook hier zullen er vast mooie dingen op m’n pad komen! Dank voor al jullie meeleven en nogmaals bedankt namens de Namibische bevolking voor jullie giften!
Liefs,

Tanja